Marion van Berkum

Door ziekte in het gezin kon ik als kind geen eigen huisdier(en) hebben. Net als mijn ouders ben ik, Marion van Berkum, een dierenliefhebster.

Zodra ik werk had en op mijzelf woonde kwamen in de jaren die volgden een hamster, zebra- en goudvinkjes, cavia’s, een muis en konijnen in huis.

Drie jaar na ons trouwen waren we eraan toe om een hond in ons gezin op te nemen. We wilden geen pup maar een hond die een nieuw liefdevol huis zocht.  Tussen kerst en oud en nieuw sloegen we de lokale krant open en zagen dat een herplaatsstichting een nieuwe plek voor een Labrador Retriever zocht. Gebeld en ingesproken. In januari nam men contact op en mochten we gaan kijken. Zo kwam onze Dobey in ons hart en huis. Een gouden match was gemaakt en we mochten 15 jaar en 9 maanden van elkaar genieten. Het verlies van hem was hartverscheurend.

Wilma ‘loop’ ik op sociale media ‘tegen het lijf’ en ik begin haar te volgen. Ik zie dat zij Stichting Sterk voor Dieren goed op de rit heeft en transparant is over de werkzaamheden en kosten die hiermee gepaard gaan. Ook ‘in real life’ komen we met elkaar in contact doordat mijn man en ik twee honden in nood, Romeo en Joey, die door Wilma werden en worden opgevangen, financieel ondersteunen. Ik krijg steeds meer inzicht in hoe zij met de stichting te werk gaat en hoe groot haar hart is voor dieren.

Labrador Retriever Charlie heeft door Wilma’s bemiddeling inmiddels een nieuw thuis bij ons gevonden.

Wanneer Wilma mij vraagt om als secretaris zitting te nemen in het bestuur kan ik niet anders dan 'ja' zeggen.
Dank Wilma en Malinda voor jullie vertrouwen in mij.